Szybkie, luźne, rozważne i potężne- te muzyczne wyobrażenia łączą się po raz pierwszy, aby zbadać, co to znaczy być improwizatorem podróżującym po naszej trójwymiarowej iluzji.
Wznosząc się do gwiazd skupiających dźwięk, teksturę i moc, połączą wieki światów dźwiękowych, aby stworzyć Wielki Wybuch na miarę XXI wieku.
Wspólnie wejdą w głąb Multiwersum, aby odnaleźć swoje nieodkryte marzenia i przywrócić poezję niewyobrażalnego.
Przygotuj się na wstrząs!
Brötzmann i Nilssen-Love mają historią sięgającą 16 lat wstecz, opartą na skłonności do intensywności muzycznej, wrodzonym szacunku dla doskonałości technicznej i obojętności wobec szufladkowania gatunków.
Duet koncertował wielokrotnie w Europie, grał koncerty w Japonii i USA oraz wydał trzy albumy w ciągu ostatnich sześciu lat: SweetSweat z 2008 roku i Woodcuts z 2010 roku, oba w wytwórni Smalltown Supersound, a następnie A Fish Stinks From The Head, w Brö w 2013 roku ”
Steve Swell – Trombone
Peter Brötzmann – Saxophones
Paal Nilssen-Love – Drums
Bilet 40 zł
Steve Swell – Trombone
Jeden z najbardziej śmiałych i płodnych członków nowojorskiej społeczności free-jazzowej; według Eda Hazell’a z Signal To Noise, reputacja Steve’a Swell’a, jego etyka pracy i dążenie do doskonałości uchowało go w czołówce muzyki improwizowanej przez ponad 20 lat.
Urodził się w Newark w stanie New Jersey. Steve Swell jest aktywnym członkiem społeczności muzycznej w Nowym Jorku od 1975 roku. Ugruntował swoją pozycję lidera i sideman kilku z najbardziej ekscytujących bandów, występując w klubach, na festiwalach i w teatrze- w Afryce, Azji, Europie, Ameryce Północnej i Południowej.
Jego talenty kompozytorskie zostały uznane na całym świecie. Jego „Suite for Players, Listeners and other Dreamers” został wybrany numerem 2 w Cadence Reader’s Poll 2006 r. Ciekawość i potrzeba tworzenia Swell’a sprawiły, że stał się świetnie zapowiadającym się sidemanem, dając mu możliwość bycia integralną częścią grup prowadzonych przez najbardziej renomowanych muzyków w świecie muzyki jazzowej i improwizowanej.
Wśród tych znakomitości są Lionel Hampton, Buddy Rich, Anthony Braxton, Cecil Taylor, William Parker, Alan Silva, Roswell Rudd, Jemeel Moondoc, Ken Vandermark, Makanda Ken McIntyre, Roscoe Mitchell, Rob Mazurek, Dave Burrell, Elliott Sharp and Bill Dixon, żeby wspomnieć tylko kilku.
Swell ma na koncie czterdzieści nagrań jako lider lub co-leader i występuje na ponad stu innych albumach. Prowadził kursy mistrzowskie na uniwersytetach, w szkołach podstawowych, liceach, schroniskach i domach kultury w USA i Europie. Jest również artystą nauczającym w systemie szkół publicznych NYC, pracuje najczęściej z dziećmi upośledzonymi i otrzymał nagrodę Jubilation Foundation Fellowship Award z Tides Foundation w 2008 roku jako uznanie swojej pracy.
Steve nieustająco poszukuje nowych sposobów na wyrażenie niepokojów swojej wyobraźni w swojej muzyce poprzez komponowanie i grę na puzonie. Touchingextremes.com tak mówi o jego grze na puzonie: Jesteśmy przeszczęśliwi, mając takichznajomych, jak Steve Swell, który gra na tym cholernym puzonie, jakby to był ostatni dzień jego życia, wstrzykując muzykę z ogromną siłą ducha, ciążeniem ku właściwej energii i zdumiewającą magią techniki.
Był nominowany Puzonistą Roku przez Jazz Journalists Association w 2008 i 2011 roku i został ogłoszony Puzonistą Roku 2008, 2009, 2010 i 2012 przez argentyński dziennik „El Intruso.”
Przez Downbeat Critics Poll został wybrany w kategorii Puzon w latach 2010, 2011, 2012 i 2013.
Peter Brötzmann – Saxophones
Peter Brötzmann jest jedną z najważniejszych i najbardziej bezkompromisowych postaci free jazzu i znajduje się w czołówce kształtujących wyjątkową, europejską muzykę swobodnej improwizacji od 1960 roku.
Brötzmann początkowo szkolił się na malarza i był związany z grupą Fluxus (uczestnicąc w różnych imprezach i pracując jako asystent Nam Jun Paik), zanim rozczarowanie światem sztuki przeniosło jego obiekt zainteresowań w stronę muzyki. Jednak kontunuował malowanie i, swoją natychmiast rozpoznawalną wrażliwością wizualną, stworzył jedne z naszych ulubionych okładek albumów, a także miał wiele pokazów w galeriach sztuki w ostatnich latach.
Samouk gry na klarnecie i saksofonie, Brötzmann dał się poznać jako jeden z najpotężniejszych i najbardziej oryginalnych muzyków, wydając szereg albumów nasyconych teraz bardzo poszukiwaną muzyczną inwencją, w tym epokowy Machine Gun Sessions w 1968 roku – pierwotnie wydany przez jego własną wytwórnię Brö i późniejsze nagrania dla FMP (Free Music Production) – wytwórni, którą założył z Jost Gebers.
Dźwięk Brötzmanna jest jednym z najbardziej charakterystycznych, afirmujących życie i radosnych w całej muzyce, on sam występował z prawie wszystkimi najważniejszymi muzykami improwizującymi od wczesnych powiązań z Donem Cherry’m i Stevem Lacy’m do regularnych zgrupowań z Peterem Kowald’em, Alex’em Von Slippenbach’em, Hanem Bennink’em i Fredem Van Hove, z Chicago Tentet (Mats Gustafsson, Joe McPhee, Ken Vandermark i więcej) i różnymi jednorazowymi i ad hoc zrzeszeniami z wieloma innymi muzykami, w tym Keiji Haino, Derek Bailey, Evan Parker, Anthony Braxton i Rashied Ali.
Paal Nilssen-Love – Drums
Nilssen-Love dosłownie wychował się na jazzie. Miał zaledwie pięć lat w 1979 roku, kiedy jego rodzice otworzyli Stavanger Jazzclub, miejsce, które działąło do 1986 roku. Kariera muzyczna była więc naturalnym (i dopingowanym) wyborem. Młody perkusista zaczął pracować z saksofonistą Frode Gjerstad i trębaczem Didrikiem Ingvaldsenem w 1990 roku, trzy lata przed rozpoczęciem formalnych studiów jazzowych w Sund College Konserwatorium Muzycznym w Trondheim. Jego pierwsze dostępne nagranie to Enten Eller, płyta nagrana w 1992 roku z Circulasione Totale Orchestra i Frode Gjerstad.
Aktywność w kilku zespołach naraz zawsze była celową metodą pracy Paala. Jest nieustannie świadomy projektów, w których działa, jako że jego udział w każdym z nich wiąże się z pełnym oddaniem. Gra nie jest przejściem od początku do celu, ale jest w wiecznym procesem, ciągłym ruchem, gdzie każdy wykonywany nowy utwór jest przedłużeniem poprzedniego. W związku z tym, utrzymanie skupienie i koncentrowanie całej energii wokół tego, co się dzieje tu i teraz, ma największe znaczenie – to wolność w muzyce, umiejętność bycia wolnym w ramach ekspresji.
Dziś portfolio Paala obejmuje Atomic, School Days, The Thing, Frode Gjerstad Trio, Sten Sandell Trio, Scorch Trio, Territory Band, FME, Chicago Tentet oraz różne projekty duo jak z Peterem Brötzmannem, Kenem Vandermarkiem, Johnem Butcherem, organistą Nilsem Henrikiem Asheimem i czarodziejem noise Lassem Marhaugiem. Ma na swoim koncie niezliczone występy na festiwalach i w klubach w Europie i USA oraz uczestnictwo w ponad stu nagraniach. Organizuje własny festiwal – All Ears – dla muzyki improwizowanej w Oslo, który jest ważną częścią jego życia muzycznego; planuje także założyć własną wytwórnię dla produkcji winylowych.
Jak powiedział Pat Metheny w 2002 roku, po graniu z Paalem na Molde Jazz Festival: On jest po prostu jednym z najlepszych nowych muzyków, jakich słyszałem w ciągu ostatnich lat!
I po wysłuchaniu Paala w 9 różnych konfiguracjach na tym samym festiwalu, reporter Dan Quelette z Down Beat stwierdził, że jego tygodzień w Molde był objawieniem: Nilssen-Love jest jednym z najbardziej innowacyjnych, dynamicznych i wszechstronnych perkusistów jazzu!
