Adorcyzm. Twój osobisty diabeł zawładnął twoją duszą i nigdy się go nie pozbędziesz. Czasami domaga się całego twojego ciała. Rozpaczliwie go potrzebuje. Z pomocą przybiegają ludy Banga – przy użyciu tańca, tabli, benzoiny, ognia i wody doprowadzają cię do granic wytrzymałości. Po zakończeniu tego szalonego rytuału, kiedy już postradasz zmysły, twój diabeł nareszcie już nie będzie tobą władał – będzie należał do ciebie.
Oto i leczniczy obrzęd opętania i transu, wielowiekowa tradycja przywieziona przez ludy sprzedane w niewolę w Tunezji. Połączenie animizmu i islamu. Siła muzyki i bliskości. Samotność cierpienia uzdrowiona poprzez uczestniczenie we wspólnotowym przeżyciu.
Aby przekomponować ten obrzęd, pozwalamy diabłom komunikować się za pośrednictwem komputerów i gitar elektrycznych. Wiemy, że potrzeba zapomnienia, potrzeba uniesienia, są takie same dla ludzi w Djerid w Tunezji, takie same dla ludzi w dyskotekach na Ibizie, takie same dla ludzi w rockowych klubach w Moskwie. To uniwersalny rytuał, który łączy wszystkich słuchaczy: potrzeba nieustannego poszukiwania, ucieczki, i w końcu uleczenia. Uleczenia przez kontakt ze społecznością, nie przez pozostawanie na wygnaniu. Gdy już poddasz się temu muzycznemu rytuałowi odkryjesz, że dzięki akceptacji i poznaniu samego siebie możesz oswoić swoje złe duchy.
IFRIQIYYA ELECTRIQUE to naprawdę wyjątkowy projekt i znacznie więcej niż tylko koncert. To prawdziwy obrzęd adrocystyczny świętego Sidi Marzûq i towarzyszący mu transowy taniec ludów Banga – połączenie gry muzyków banga z elektroniką i gitarami, zinterpretowane na nowo. To transcendentalna, post-industrialna ceremonia.
Pierwszy album “Rûwâhîne” został wydany w 2017 roku przez Glitterbeat Records. Osiągnął 4 miejsce w Transglobal World Music Chart (USA) i 6 miejsce w World Music Charts Europe. W maju 2018 r. Telewizja ARTE nakręciła i nagrała cały koncert na żywo w Nuits Sonores Festival (Lyon).
Ifriqiyya Electrique wystąpiła m.in. na festiwalach takich jak Sziget, Roskilde, Skrzyżowanie Kultur, Womad, Vieilles Charrues, Womex, Fmm Sines, Ethno Port, Colors Of Ostrava, Offest, Plai, Womex, i Pohoda.
Najnowszy album Ifriqiyya Electrique “Laylet Al Booree” został wydany przez Glitterbeat Records w Marcu 2019.
BILETY: 40 zł przedsprzedaż, 50 zł w dniu koncertu
Strona: https://www.ifriqiyya-electrique.org/
Facebook: https://www.facebook.com/ifriqiyyaelectrique/
Soundcloud: https://soundcloud.com/ifriqiyyaelectrique/sets/extracts
Klipy:
Playlista (klipy, koncerty, całe filmy): https://www.youtube.com/playlist?list=PL5rN7kWXlW4M4_N1Bz15XOVl7BLnQwRS4
Cały koncert z Global Copenhagen : https://youtu.be/sVEk_2nv1v0
Koncert z ARTE (Nuits Sonores Festival, maj 2018): https://www.arte.tv/de/videos/082583-005-A/ifriqiyya-electrique-beim-festival-nuits-sonores/
“To, co członkowie Ifriqiyya Electrique (…) robią z tradycyjnym obrzędem przechodzi najśmielsze oczekiwania, a mianowicie łączą elektronikę i przesterowane gitary z postindustrialnym jazgotem (głównie w obrębie gitar i perkusji). Mieszanie stylistyk to z całą pewnością znak rozpoznawczy tej grupy. Robią to w bardzo zaskakujący sposób. Wyobraźcie sobie wielogłosowość (na styku wpływów afrykańskich i arabskich), polirytmiczną sekcję, lekko funkującą post-metalową gitarę z domieszką noise’u, scratchu i elektroniki. Można? Oj, tak!” NOWAMUZYKA.PL
“To jeden z najbardziej elektryzujących albumów jaki usłyszysz w tym roku (albo każdym innym). Szokujący, ekscytujący i niezbędny”. FINANCIAL TIMES
“Muzyka Ifriqiyya Electrique pochodzi z duchowych tradycji południowej Tunezji. Wykonanie tych rytuałów na żywo byłoby trudne, więc wykorzystują filmowy podkład, a trzech tunezyjskich muzyków banga gra i śpiewa na scenie. To innowacyjne i odważne”. LONDON EVENING STANDARD
“To pasjonujące strategie ożywiania starzejących się form muzycznych. Słuchając Ifriqiyya Électrique, przypomniałem sobie celowo prowokacyjny argument, że muzyka industrialna była po raz pierwszy wykonywana przez niewolników z Mauritiusa na plantacjach w XIX wieku, ponieważ śpiewali spirituals w rytmie taśmociągów napędzanych parą (…) Album wysławia obrzęd adorcyzmu – przeciwieństwa egzorcyzmu – gdzie osobiste demony lub duchy nie są wyganiane, ale przyjmowane. Muzykę ożywiają tunezyjczycy Tarek Sultan, Yahia Chouchen i Youssef Ghazala, którzy intonują i zapewniają stukotliwy rytm na bębnie marszowym i krakebach (dużych metalowych kastanietach), i grający w stylu Big Black i wczesnych Swans François R. Cambuzat i Gianna Greco z Putan Club na gitarach i elektronice. Ta muzyka jest niesamowicie ciężka, kiedy gra się ją na żywo, rozdawająca ciosy bardziej kojarzące się z crust punkiem i doom metalem (…) Muzyka industrialna nie brzmiała tak energicznie od lat”. THE GUARDIAN
“Ifriqiyya Electrique na Womad Festival w potężny i nowatorski sposób rozwiązał problem rytuału na scenie. W tym przypadku były to ceremonie plemion Banga na południu Tunezji (…) Ta społeczność afrykańskiego pochodzenia używa transu jako uzdrawiającej siły. Gitarzysta François R. Cambuzat i basistka Gianna Greco spędzili wiele miesięcy filmując te rytuały. Występują razem z tym filmem i trzema muzykami Banga grających na bębnach i metalowych kastanietach (…) Widać wymachiwanie rąk, wykrzywione ciała, głowy kołyszące się tam i z powrotem; słyszysz duchowe pieśni, podążasz za procesjami, czujesz się jakbyś był świadkiem tych rytuałów (…) i czujesz się prawie jakbyś był świadkiem tych ceremonii ” SONGLINES
