Elisabeth Harnik (fortepian)
Istvan Grencso (saksofony)
Ken Vandermark (saksofon, klarnet)
Paul Lytton (perkusja)
Bilet: 35 zł w przedsprzedaży, 45 zł w dniu koncertu
01 maja (niedziela)
g. 20.00
Klub Alchemia
Paul Lytton – ur 1947 w Londynie, to angielski perkusista free jazzowy. Lytton zaczął grać na perkusji w wieku 16 lat. Grał jazz w Londynie pod koniec lat 60., biorąc lekcje tabli u PR Desaia. W 1969 zaczął eksperymentować ze swobodną muzyką improwizacyjną, pracując w duecie z saksofonistą Evanem Parkerem. Po zaproszeniu do współpracy basisty Barry’ego Guya zespół przekształcił się w Evan Parker Trio. On i Parker kontynuowali współpracę do 2000 roku; nowsze wydawnictwa to trio z Marilyn Crispell w 1996 (Natives and Aliens) i 1999 (After Appleby).
Jako członek-założyciel London Musicians Collective, Lytton intensywnie pracował na londyńskiej scenie muzyki improwizowanej w latach 70. i pomagał Paulowi Lovensowi w założeniu spółdzielni Aachen Musicians’ Cooperative w 1976 roku. Koncertował w Ameryce Północnej i Japonii. W 1999 odbył trasę koncertową z Kenem Vandermarkiem i Kentem Kesslerem oraz nagrywał z Vandermarkiem na English Suites. Lytton współpracował także z Jeffreyem Morganem (saksofon altowy i tenorowy), z którym nagrał płytę „Terra Incognita” Live w Kolonii w Niemczech. Zagrał także na pionierskim elektronicznym albumie popowym White Noise, An Electric Storm w 1969 roku.
Elisabeth Harnik, austriacka pianistka i kompozytorka stworzyła wieloaspektowy dorobek, zacierając granice gatunkowe poprzez różne kolaboracje w dziedzinie muzyki improwizowanej, interdyscyplinarnych projektów i współczesnych dzieł kompozytorskich. Studiowała grę na fortepianie klasycznym, a następnie – u Beata Furrera – kompozycję na Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Scenicznych w Grazu. Jako improwizatorka pracuje w świecie dźwięków inspirowanych elektroakustycznie, używając specyficznych przygotowań i rozszerzonych technik, jednocześnie przesuwając granice fortepianu. Współpracowała między innymi z Frankiem Gratkowskim, Davem Rempisem i Michaelem Zerangiem, Joelle Leandre i Kenem Vandermarkiem.
Ken Vandermark – od ponad dwudziestu lat najbardziej twórczy przedstawiciel chicagowskiej muzyki improwizowanej. Jest liderem lub co-liderem zespołów: Vandermark 5, Bridge 61, the Peter Brotzmann Chicago Tentet, FME, Sonore, The Nilssen-Love/Vandermark Duo, the Territory Band and Free Fall. W 1999 roku został laureatem nagrody fundacji McArthura – prestiżowego wyróżnienia przyznawanego corocznie najwybitniejszym twórcom z różnych dziedzin sztuki. Nagrał kilkadziesiąt znakomicie recenzowanych płyt. Nagrany w 2005 roku w krakowskiej Alchemii 12-płytowy box zatytułowany „Alchemia” uznany został przez krytyków największego światowego portalu jazzowego allaboutjazz.com za jedną z pięciu najwybitniejszych płyt roku.
István Grencsó od dziesięcioleci jest czołową postacią węgierskiego jazzu awangardowego. W 1979 roku założył swój pierwszy zespół Masina, a w latach 80. dał się poznać jako członek Dresch Quartet i współpracownik György Szabadosa. W 1985 roku założył Grencsó Collective, który – w różnych składach – jest od tego czasu jego głównym zespołem. István to multiinstrumentalista grający na saksofonach, klarnecie, flecie, duduku i innych instrumentach stroikowych. Współpracował z Kenem Vandermarkiem, Peterem Kowaldem, Tobiasem Deliusem, Peterem Brötzmannem i Hanem Benninkiem. Oprócz grania jazzu i wolnej muzyki improwizowanej, István jest poetą, fotografem, komponuje muzykę klasyczną i kieruje corocznym festiwalem muzycznym Adyton.
http://kenvandermark.com/
http://www.grencso.hu/
http://elisabeth-harnik.at/
https://vandermark1.bandcamp.com/album/burning-river-melting-sea-g-foly-olvad-tenger
https://vandermark1.bandcamp.com/album/english-suites
https://trostrecords.bandcamp.com/album/burning-below-zero
