Gerard Lebik to saksofonista, muzyk eksperymentalny, kompozytor oraz autor instalacji dźwiękowych i interwencji w przestrzeni publicznej. Współpracował z takimi twórcami, jak Eryck Abecassis, Kazuhisa Uchihashi, Rob Mazurek, Keith Rowe, Brian Labycz, Hernani Faustino, Gabriel Ferrandini, Noritaka Tanaka, Bettina Wenzel czy Red Trio. Absolwent wrocławskiej Akademii Muzycznej, w zeszłym roku był jednym z rezydentów miasta San Sebastian w ramach Programu Rezydencji Artystycznych A-i-R Wro ESK 2016.
Lebik tworzy w oparciu o zapis nutowy lub improwizacje z wykorzystaniem instrumentów elektronicznych i akustycznych. Eksploruje zjawisko dźwięku przy pomocy różnych narzędzi i technik: saksofonów, kompresorów powietrza, nagrywarek VHS, elektroniki i oprogramowania komputerowego.
Lebika i Gordoę można było usłyszeć w sierpniu podczas Sanatorium Dźwięku 2016 – dolnośląskiego festiwalu poświęconego eksperymentalnej muzyce współczesnej oraz szeroko rozumianej sztuce dźwięku.
Podczas Sanatorium Dźwięku swoją premierę miał projekt „Dry Mountain”, który został zainicjowany w ubiegłym roku przez Keitha Rowe i Gerarda Lebika, kiedy to muzycy nagrali improwizacje, a następnie wybrali kilkuminutowy fragment i utworzyli do niego partyturę. Do interpretacji tak skomponowanego utworu zostali zaproszeni artyści wizualni i instrumentaliści. Jednym z nich był właśnie Emilio Gordoa.
Gordoa to wibrafonista, perkusjonista i kompozytor z Meksyku. Od 2012 roku rezyduje w Berlinie. Udziela się w wielu zespołach i projektach, mieszczących się między muzyką eksperymentalną, noise’em, free jazzem, improwizacją i muzyką współczesną. Jak sam mówi, przedefiniowuje wibrafon jako źródło dźwięku, preparując go i wykorzystując techniki rozszerzone.
Gordoa współpracował z muzykami takimi jak German Bringas, John Russell, Tristan Honsinger, John Butcher, John Edwards, Misha Marks, Axel Dörner, Tony Buck, Tobias Delius, Ignaz Schick, Jack Wright, Liz Allbee, Klaus Kürvers, Alexander Bruck, Roland Ramanan oraz Ute Wassermann.
DATA: 17.11.2016
MIEJSCE: ALCHEMIA
Bilety 30 zł przedsprzedaż 40 zł w dniu koncertu
Po koncercie zapraszamy na pokaz filmu „The Internal Ear / Ucho wewnętrzne” w reżyserii Szymona Uliasza i Magdaleny Gubały.
To pełnometrażowy dokument na temat natury muzyki improwizowanej. Główny głos oddano tutaj Mikołajowi Trzasce – znanemu trójmiejskiemu saksofoniście, utalentowanemu samoukowi, niegdyś członkowi grup Sni Sredstvom Za Uklanianie i Miłość.
Film nie stanowi jednak biograficznego obrazu o Trzasce. Jak trafnie zauważył Jerzy Armata w recenzji na łamach „Jazz Forum”, film konstrukcją przypomina esej podzielony na rozdziały. Opowiada on m.in. o współpracy z innymi postaciami sceny muzyki improwizowanej (i nie tylko), poszukiwaniach korzeni, wreszcie odnalezieniu własnego, radykalnego języka wypowiedzi muzycznej.
„Przychodzę do miejsca, w którym nie ma nic albo jest wiele rzeczy, ale zaczynam z tzw. punktu zero. Czuję różnego rodzaju emocje, napięcia. Jakoś próbuję to wszystko pomieścić w sobie i wypuścić przez ustnik” – wyjaśnia w filmie Trzaska.
Film to także pokaz świetnej pracy duetu operatorów – Piotra Michalskiego i Krzysztofa Bartuzina, oraz wciągających, korespondujących z muzyką Trzaski animacji autorstwa Marcina Podolca.
W filmie zobaczymy również takich twórców, jak ojciec muzyka Andrzej Trzaska – malarz, Andrzej Stasiuk, Ken Vandermark, Peter Brötzmann, Tim Daisy, Mark Sanders, Raphael Rogiński, Rafał Mazur, Paweł Szpura, Wacław Zimpel, Paweł Szamburski, Michał Górczyński i wielu innych. I choć na ekranie nie pojawia się reżyser Wojciech Smarzowski, z którym Trzaska współpracował wielokrotnie, to właśnie on zainteresował Gubałę i Uliasza postacią saksofonisty. Nam pozostaje cieszyć się, że zainteresowanie to zaowocowało filmem, który po prostu trzeba zobaczyć
Ucho wewnętrzne / The Internal Ear
pokaz filmu w reż Magdaleny Gubały i Szymona Uliasza
DATA: 17.11.2016
MIEJSCE: ALCHEMIA
