Zacząłem robić zdjęcia w 1995 roku. Do tego czasu nigdy nie interesowałem się fotografią, wolałem raczej żyć niż obserwować. Fotografia stała się moją drogą do wyrażania siebie, obok literatury.
Od tego czasu, w moich zdjęciach poszukuję wciąż tego samego – wyraźnych obrazów, które prowadzą mnie na granicę pomiędzy codziennością, a obszarem poezji, wyobrażeń o boskim obszarze naszej egzystencji.
Zacząłem nazywać moje wizje „znakami”.
Znak to coś ważnego, coś co gdzieś cię prowadzi, ale nigdy nie dowiesz się gdzie. Po prostu czujesz, że to jest ważne.
Jak wynika z naszych wieloletnich obserwacji, jesteśmy operatorami kamer i fotografami. Robimy też dobre ciasta według instrukcji znajdującej się na opakowaniu. Zrobiliśmy już kilka klipów masę programów TV o sztuce i naszych znajomych, tiramisu, krótkie formy fabularne. Aha! Ostatnio produkujemy filmiki dla agencji PR . ( mamy doskonały przepis na galaretkę z bitą śmietaną ).
Jego ulubionym tematem stały się miejskie peryferia i zamieszkujący je ludzie: bezdomni, prostytutki, włóczędzy, uliczni szaleńcy. Przez ostatnie dwadzieścia lat wielokrotnie zmieniał adres, podejmował się różnych prac, współpracował z muzykami, filmowcami, ciągle podróżował. Jego drogi wiodły przez Stany Zjednoczone, Francję, Polskę, Włochy, Kubę, Meksyk.
Obecny w kulturze jako poeta, prozaik (głównie autor powieści kryminalnych), a także wokalista zespołów Świetliki oraz Czarne Ciasteczka.
Czesław Mozil, lider polsko-duńskiego zespołu Czesław Śpiewa. Jako rodowity zabrzanin, mieszkaniec Warszawy z krakowskim meldunkiem i częsty bywalec rodzinnej Kopenhagi – jak przystało na prawdziwego obywatela świata żyje na trzech walizkach.
Jest jednym z najważniejszych przedstawicieli free jazzu i muzyki improwizowanej. Jego styl cechuje ostry, nieokrzesany ton, oraz liryczność. Energiczny sposób grania improwizacji przez Brötzmanna został nazwany brötzen (niem.), co się przysłużyło do nadania mu przydomku 'najgłośniejszego saksofonisty świata’. Gra również na klarnecie i na węgierskim instrumencie dętym tarogato. Barwa tonu Brötzmanna nie owija niczego w bawełnę, a jego solówki często osiągają dużą intensywność.
Gustafsson rozpoczął naukę od gry na flecie. Jako nastolatek grał w różnych jazz-rockowych i punkowych zespołach w rodzinnym Umeå. Z muzyką improwizowaną zetknął się w 1982 r. grając z perkusistą i wibrafonistą Kjellem Nordesonem. Wraz z nim oraz kontrabasistą Peterem Jansonem współtworzył w 1986 r. AALY Trio. Od 1985 r. […]
Wybitny, polski, multiinstrumentalista. Grał ze sławami europejskiej i amerykańskiej sceny jazzowej. Jego zdaniem jedną z najważniejszych rzeczy w sztuce jest niezatracanie własnej indywidualności.
Jeden z najchętniej zapraszanych do współpracy bębniarzy/perkusistów sceny, zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i w Europie przez muzyków takich jak Peter Brotzmann czy Fred Lonberg-Holm.
Obecnie jest uważany za jednego z najciekawszych perkusistów, którego gra w dużej mierze opiera się wszelkim porównaniom. Sięga zarówno po środki znane z zespołów free jazzowych oraz po rytmy i instrumenty etniczne.
Wybitna osobowość, jeden z najbardziej cenionych muzyków na świecie. Multinustrumentalista (także kompozytor i poeta) rozpoczynał karierę muzyka od nauki gry na trąbce w zespole szkolnym; potem (w latach 1964-66) grał w zespole wojskowym stacjonując w Niemczech. Stosunkowo wcześnie zadebiutował: już w 1967 roku nagrał album z Cliffordem Thorntonem oraz koncertował z […]
Niezwykle utalentowany perkusista Tim Daisy jest jedną z podpór chicagowskiej sceny jazzowej (tzw. młodego Chicago). Tim jest jednym z muzyków, którzy byli przy „narodzinach” Krakowskiej Jesieni Jazzowej.
